37- Nic nie będzie tak jak dawniej.

W salonie jeszcze raz przetarł oczy, a następnie ponownie rozejrzał się. Najdziwniejsze według niego było to, że w pomieszczeniu nie panował bałagan, mimo tego, że poprzedniego dnia prawie w ogóle nie było widać podłogi. Przeszedł jeszcze parę kroków, aż zatrzymał się przy wejściu do kuchni. W tym samym momencie, ktoś pojawił się w przejściu. 

- O kurwa.- powiedział zszokowany, nie wierząc w to, co widział. 

***

- Cześć kochanie.- dziewczyna uśmiechnęła się, całując zszokowanego szatyna w policzek. Minęła go i położyła puste szklanki, które miała w ręku, na stole.- Wiesz, nadal nie wiem, dlaczego ta cała Violetta z tobą zerwała.- przewróciła oczami, a w jej głosie dało się wyczuć irytację.- Szczególnie, że jesteś taki dobry w łóżku.- odwróciła się do niego i przegryzła delikatnie wargę. 

Nathan zmierzwił dłonią włosy, nie mogąc wydusić z siebie ani słowa. W jego głowie kołatała się jedna myśl; przespał się z Dionne, swoją przyjaciółką. Rozejrzał się do pokoju, a następnie zakrył usta dłonią. Najnormalniej w świecie nie wierzył w to, co dziewczyna mówiła. Nie przypominał sobie takiego momentu w poprzednim wieczorze. 

- Niby skąd wiesz?- wypalił, nie będąc do końca pewien tego, co mówił. 

- No jak to skąd?- udawała zdziwioną.- Przecież między nami do czegoś doszło.- mówiła ostrożnie. 

- Nie.- przerwał jej ostro.- Po prostu nie. 

Okręcił się energicznie, po czym wszedł do łazienki, trzaskając drzwiami. To wszystko zaczęło go przytłaczać, sam nie wiedział już co się wydarzyło. Zamknął oczy i zsunął się po ścianie w dół, spuszczając głowę. Oddychał głęboko, próbując przywrócić rytm serca do normy. 

Dionne siedziała przy stole i bawiła się widelcem. Wiedziała, że źle zrobiła, ale zależało jej na Nathanie. Chciała z nim być, a Violetta dała jej do tego wspaniałą okazję. Z jednej strony było jej smutno z tego powodu, że okłamała chłopaka. Tak naprawdę nie przespała się z nim, bo on ciągle mówił o swojej byłej dziewczynie. Mulatka w końcu westchnęła i zabrała swoją torbę. 

- Nath, wychodzę.- powiedziała, pukając cicho w drzwi od łazienki.- Zobaczymy się później?- spytała cicho. 

Szatyn nie odpowiedział, nawet nie miał takiego zamiaru. W tym momencie nie chciał widzieć Mulatki. 

Brunetka głęboko westchnęła i opuściła dłoń. Niepewnie okręciła się, wychodząc z mieszkania Sykes'a powolnym krokiem.

Niall chodził w kółko po pokoju, próbując dodzwonić się do Scooter'a. Mężczyzna nie odbierał od dłuższego czasu, dlatego zaczynał się martwić co działo się z nim oraz Violettą. Recepcjonistka u niego w biurze nie chciała przekazać Irlandczykowi żadnych informacji, tłumacząc, iż Violetta nie pozwoliła nikomu mówić o swoim aktualnym miejscu zamieszkania. Zdenerwowany cisnął telefonem o ziemię. Dziewczyna była dla niego jak siostra, dlatego odchodził od zmysłów.

Po krótkim czasie, usłyszał znajomą melodię. Zerwał się z miejsca i bez patrzenia na wyświetlacz odebrał. 

- Scooter?- spytał głosem pełnym nadziei. 

Ktoś po drugiej stronie mlasnął, a zdumiony blondyn odsunął komórkę. Tym razem spojrzał na ekran i nie zadowoliło go to, co tam ujrzał. 

- Nadal czekasz na telefon? 

- Tak, blokujesz mi linię, Harry.- odrzekł ze stoickim spokojem, chociaż miał ochotę rozłączyć się i próbować dalej dodzwonić się do menadżera The Wanted. 

- No sorry bardzo, ale do ciebie dodzwonić się, to gorzej niż do papieża.- skrzywił się, chociaż że jego przyjaciel tego nie widział.- Chciałem ci tylko przypomnieć, że za dwa dni wylatujemy do Stanów. 

Niall westchnął, ciężko siadając na kanapie. Jego wzrok padł na zdjęcie w ramce, które stało na półce, nieopodal niego. Na fotografii znajdował się on razem z Violettą. Uśmiechali się. To był ten najszczęśliwszy okres w jej życiu; kiedy miała przyjaciół i chłopaka. Wszystko posypało się w momencie, kiedy zerwała z Nathanem. I na dobrą sprawę, dokładny powód nie był nikomu znany. 

- Pamiętam.- odpowiedział cicho, a jego twarz zalała się czerwienią. Zapomniał, ale nie chciał się przyznać.- Mogę już się rozłączyć, czy chcesz coś jeszcze? 

- Chcieliśmy zabrać cię do jakieś restauracji, czy coś.- mówił niepewnie.- No wiesz, żebyś się odstresował. Bo ostatnio to kiepsko...

- Straciłem przyjaciółkę.- przerwał mu.- Jak ty byś się czuł? No na pewno nie skakałbyś ze szczęścia. 

Chciał powiedzieć coś jeszcze, ale usłyszał znajomy dźwięk, który informował go o tym, że ktoś próbował się do niego dodzwonić. Rzucił szybkie "Przepraszam" do przyjaciela i pośpiesznie rozłączył się. Wszedł w rejestr kontaktów i napis, który pojawił się na wyświetlaczu, wywołał na jego twarzy ogromny uśmiech. Nacisnął zieloną słuchawkę i ponownie oczekiwał na odebranie połączenia. 

- Niall!- usłyszał swoje imię po drugiej stronie, wypowiadane przez jakąś dziewczynę. Dopiero po chwili doszła do niego świadomość, że była to Violetta.- Cieszę się, że w końcu odebrałeś.- zaśmiała się.- Mówił ci ktoś, że strasznie ciężko jest się do ciebie dodzwonić? 

- Tak, Harry.- również zabrzmiał jego śmiech.- Właśnie przed chwilą, ale nie zmieniaj tematu. Jestem na ciebie wściekły! Jak mogłaś mnie zostawić? 

- Przepraszam.- odpowiedziała cicho, a Horan usłyszał, jak pociągała nosem. Była bliska płaczu. 

- Ej, nie płacz.- powiedział z troską w głosie, dzięki czemu Violettcie zrobiło się na sercu lżej.- Kocham cię. 

Dziewczyna westchnęła, siadając na swoim łóżku. Wpatrywała się w drzwi wiedząc, że jej nowy podopieczny mógł wparować do pokoju w każdej chwili. 

- Ja ciebie też, Niall. I Florence też. I resztę zespołu również.- wyliczała. 

- A Nathana? Wiesz, że on też zalicza się do The Wanted?

Braun ucichła. Nie chciała o nim rozmawiać, ale wiedziała, że nie powinna mieć żadnych tajemnic przed przyjacielem. 

- Słuchaj, będzie szczęśliwszy z Dionne. Poza tym już jest z nią szczęśliwy.- chwyciła swojego laptopa i weszła na dobrze znaną stronę plotkarską. Głównym tematem był Nathan Sykes i jego domniemana nowa miłość.- Cały internet huczy. Co chwilę pojawiają się ich nowe zdjęcia. Media już okrzyknęły ich nową, wspaniałą parą. 

- Ja w to nie wierzę.- odrzekł twardo.- Wiesz jak przeżywał rozstanie? Wczoraj wyszedł z domu i nikt nie wie, czy w ogóle wrócił. 

- Wrócił.- odpowiedziała zbyt ostrym tonem.- Na dodatek ze swoją partnerką. Zmieńmy temat.- westchnęła, przegryzając wargę.- Dzwonię, bo mam do ciebie prośbę. Dowiedziałam się, że przyjeżdżasz do USA, razem ze swoim zespołem. Tak się składa, że akurat wtedy też będę w Los Angeles i przyjdę po ciebie na lotnisko. Tylko nie mów nic reszcie, dobrze? 

- Jak ty to sobie wyobrażasz? Violetto, oni odchodzą od zmysłów, nie wiedzą co się z tobą dzieję. Zresztą ja też panikowałem. Wyjechałaś tak nagle, nie pożegnałaś się z nikim, nie powiedziałaś dokąd jedziesz, zmieniłaś numer. Dlaczego uciekasz od problemów? 

Nagle drzwi od pokoju blondynki otworzyły się, a w nich pokazał się uśmiechnięty Justin. Violetta pośpiesznie otarła łzy wierzchem dłoni i odwzajemniła szeroki uśmiech chłopaka. Bieber zmartwił się tym, że jego nowa menadżerka kolejny raz płakała, dlatego bez pozwolenia podszedł bliżej i po prostu mocno przytulił do siebie dziewczynę. Mimo że znali się krótko, to już zdążył dowiedzieć się, że Braun uwielbiała, kiedy ktoś ją tulił. 

- Nie uciekam od problemów.- powiedziała niewyraźnie, nadal wtulona w tors szatyna.- Chciałam zacząć nowe życie, to w Londynie zaczęło mnie przerastać i...

-...Uciekasz od problemów.- powtórzył się.- Tak się nie da żyć, zrozum mnie. Cokolwiek złego się stanie, wyjedziesz? A jeżeli ktoś zrani cię w L.A? Zrobisz to samo co nam? 

- Mówisz jakby to było coś złego. 

- Bo jest. Nie możesz tak robić. Poddajesz się, wiesz? Nigdy nie sądziłem, że moja najlepsza przyjaciółka, że Violetta Braun będzie w stanie się poddać. Uwielbiałem cię za twój temperament, ze to, że doskonale radziłaś sobie w sytuacjach kryzysowych. Za to, że...

- Przestań.- powiedziała ostro.- Muszę kończyć. Przekaż tylko Florence, że ją kocham.- rozłączyła się, wtulając się jeszcze mocniej w nowego przyjaciela. 

Justin tylko zaśmiał się i ucałował ją w czubek głowy. Wtedy od razu przypomniał jej się Nathan. Brytyjczyk uwielbiał czule całować ją w głowę, kiedy tylko była smutna. Całą siłą woli powstrzymywała się od tego, by świeże łzy nie wypłynęły. 

- Wszystko będzie dobrze.- powiedział.- Nie obchodzi mnie to, że zaraz powiesz, że kłamię. Ja mówię prawdę. Z czasem wszystkie twoje sprawy ułożą się i będzie tak, jak dawniej. 

- Nic nie będzie tak jak dawniej, Justin. Straciłam wszystko. Straciłam miłość mojego życia. 

Justin nie odpowiedział. Rozumiał ją, dał jej chwilę na dokładne przemyślenie sobie wszystkiego. W pewnym momencie rozległo się pukanie do drzwi. Violetta wychrypiała ciche "proszę", a do pokoju wszedł zmartwiony Scooter. Uklęknął przed swoją siostrzenicą i ścisnął jej dłoń. 

- Nie martw się.- uśmiechnął się lekko.- Rób tak, jak ci mówiłem. 

Blondyn odsunął się z uśmiechem, ustępując miejsca brunetowi. Kiedy tylko mężczyzna usiadł na łóżku, oplótł blondynkę swoimi ramionami. 

- Kocham cię, Violetto i pamiętaj, że nie dam nikomu ciebie skrzywdzić. 

- Nie rób Nathanowi krzywdy.- wyswobodziła się z objęć wujka, tylko po to, by spojrzeć mu w oczy.- To nie jego wina tylko moja.

- Wina leży po stronie obojga. Równo. Nie zadręczaj się już, sama powiedziałaś, że chcesz zacząć nowe życie.- ucałował dziewczynę w policzek.- Muszę się już zbierać, chłopcy czekają na mnie w Londynie.- puścił oczko, wstając z miejsca. Podszedł do swojego najmłodszego podopiecznego i przybił z nim piątkę.- A ty opiekuj się moją siostrzenicą. 

- Pewnie że będę.- uśmiechnął się. 

- A i jeszcze jedno.- powiedział, cofając się z powrotem do pary.- Justin, miałeś wręczyć nagrodę na People Choice Awards, tak?- zwrócił się w stronę Kanadyjczyka, a ten przytaknął.- Masz wyjść na scenę ze swoim menadżerem, więc to będziesz ty, Violetto.- tym razem odwrócił się do zdziwionej blondynki.- Spokojnie, gala jest za cztery miesiące, przez ostatni miesiąc na pewno będą trwały próby. Poza tym, nie ma w tym nic trudnego, Justin powie ci co i jak. 

Po tych słowach pożegnali się ze sobą kolejny raz, a następnie odwieźli wujka Violetty na lotnisko, skąd poleciał z powrotem do The Wanted.

______________________________

oficjalnie Nathan i Violetta zerwali i nie zapowiada się na to, żeby szybko do siebie wrócili. :D 

tak jak mówiłam, koniec tego opowiadania zbliża się napraaawdę wielkimi krokami. mogę Wam tylko powiedzieć, że zostało mniej niż 10 rozdziałów. ;) 

ja tam bym się cieszyła, bo to prawdopodobnie mój ostatni blog. przynajmniej teraz.

tak, mam też inne opowiadanie, ale bardzo poważnie zastanawiam się nad usunięciem go; nie wiem czy mam po co publikować, skoro po paru rozdziałach i tak znudzi się większości prawie tak samo jak tu. 

to do następnego. <3